hass / hâss

• Tergib. Teşvik. Bir kimseyi bir şey için iknâ etmek.

• Duyan. Hisseden. Duyucu.
• Duygu.

• Alçak, bayağı, âdi.
• Marul.

• Azlık, kıllet.

• Zannetmek.
• Silkmek.
• Davarı kaşağılamak.
• Közün üstünde birşey pişirmek.
• Katletmek, öldürmek.

• (Çoğulu: Havass) Hususi. Hâlis. Kıymetli ve ileri gelen mühim yakınların topluluğu.
• Bir şeyde bulunup başkasında bulunmayan. Umumi olmayıp mahsus olan.
• Tam ayar olan, yabancı maddelerle karışık olmayan ve içinde bozuk bulunmayan. Tek, münferid.
• Saf.
• Tar: Osman

• Özel; bir ferde delâlet eden söz.

• Tek başına bir mânâ karşılığında konmuş lafız (söz).
• Geliri yüz bin akçeden fazla olan dirlikler. General toprağı.

• Özel.

haşş

• Kat'etmek, kesmek.
• Toplamak, cem'etmek.
• Davara ot vermek.
• Ateş yakmak.

• Girmek, dühul etmek.